ಒಂದು ಸೈಕಲ್ಲಿನ ಕಥೆ

ಓಹೋ.. ಬನ್ನಿ, ಬಲು ಅಪರೂಪ! ಚೆನ್ನಗಿದ್ದೀರಾ? ಮನೇಲಿ ಎಲ್ಲಾರೂ ಹೇಗಿದ್ದಾರೆ? ಜೋಪಾನ- ಇಲ್ಲಿ ಒಂದು ಸ್ಟೆಪ್ ಡೌನ್ ಇದೆ... ದಯವಿಟ್ಟು ಕೂತ್ಕೊಳ್ಳಿ.

ಹೌದೂರೀ... ನಮ್ಮ ಮಕ್ಕಳಿಬ್ರೂ ಅಮೆರಿಕಾದಲ್ಲಿದ್ದಾರೆ. ಏನ್ಮಾಡೋದು..? ನಾವಿಬ್ರೇ ಇರ್ಬೇಕಾಗಿದೆ! ಹೂಂ.. ಬೇಜಾರಾಗುತ್ತೆ- ಏನ್ಮಾಡೋದು? ಅಡ್‍ಜಸ್ಟ್ ಮಾಡ್ಕೋಬೇಕು. ಕಾಲ ಕಳೆಯೋದಕ್ಕೆ ಏನು ಸಮಸ್ಯೆ ಇಲ್ಲ. ಬೇಕಾದಷ್ಟು ಕೆಲಸಗಳಿವೆ.

ಏನ್ಕೆಲ್ಸಾಂತೀರಾ..ಒಂದುದಿನ ನಮ್ಮನೇಲಿದ್ರೆ ಗೊತ್ತಾಗುತ್ತೆ. ಕಾಫೀ ತೆಗೆದ್ಕೊಳ್‍ತ್ತೀರೋ- ಇಲ್ಲಾ ಮಸಾಲೆ ಟೀ ನೋ? ಮಸಾಲೆ ಪೌಡರ್ ನಾವೇ ಮನೇಲ್‍ಮಾಡಿರೋದು..ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ... ಟೀ ಅಂತೀರ ಓ ಥ್ಯಾಂಕ್ಸ್.

ಮನೆ ಮಾಡಲ್ ಆಗಿದೆ - ಯಾವಾಗ ಕಟ್ಟಿಸಿದ್ದು ಅಂತ ಕೇಳ್ತಿದ್ದೀರಿ. ಕಟ್ಟಿಸಿ ಆಗ್ಲೇ ಹದಿನಾರು ವರ್ಷಗಳಾಯ್ತು. ಮಕ್ಕಳು ಮನೇಲಿದ್ದಾಗ ಇನ್ನೂ ಚೆನ್ನಾಗಿ ಇಡ್ತಿದ್ರು. ನನಗೆ ಬಿಡುವೇ ಆಗೋದಿಲ್ಲ. ಜೊತೆಗೆ ಮೊದಲಿನ ಹಾಗೆ ಬಗ್ಗಿ ಎದ್ದು ಮಾಡೋಕ್ಕೂ ಆಗೋಲ್ಲ. ಏನೋ - ಕೈಯಲ್ಲಿ ಎಷ್ಟು ಸಾಧ್ಯನೋ ಅಷ್ಟು ಮಾಡ್ತಿದ್ದೀನಿ.

ನಿಮ್ಮಿಬ್ಬರಿಗೆ ಈ ಮನೆ ದೊಡ್ಡದಾಯ್ತು ಅಂತ ಹೇಳ್ತಾ ಇದ್ದೀರಿ. ಹಾಗೇನೂ ಇಲ್ಲ. ನಮ್ಮನೇಲಿರೋ ಸಾಮನುಗಳಿಗೆ ಈ ಮನೇನೂ ಚಿಕ್ಕದೇ. ಎಷ್ಟೋ ಸಾಮಾನುಗಳನ್ನು ದಾನಮಾಡ್ಬಿಟ್ಟಿದ್ದೀನಿ.

ಮೇಲೆರಡು ರೂಂಗಳಿವೆ. ಅಲ್ಲೊಂದು computer ಕೂಡ ಇದೆ. ನಮ್ಮ ಮನೆಯವರು ಹೆಚ್ಚುಕಾಲ ಆ computer ಜೊತೇಲೇ ಕಳೀತಾರೆ. ಆ computer ಒಂದುರೀತಿ ಅವರ ಆಪ್ತಮಿತ್ರ ಅಂತಾನೇ ಹೇಳ್ಬಹುದು.

ಇದೇನಿದು- ಸೈಕಲ್ ಇಲ್ಲಿದೆ ಅಂತ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಪಡ್ತಿದ್ದೀರಾ? ಮತ್ತೇನು ಮಡುವುದು ಹೇಳಿ. ಮೊದಲು ಇದು ಗರೇಜಲ್ಲಿತ್ತು. ಅಲ್ಲಿ ಏನೇನೋ ತುಂಬ್ಕೊಳ್ತು- ಹಿಂದೆ ಪ್ಯಾಸೇಜ್‍ಗೆ ಸ್ಥಳಾಂತರಿಸಿದ್ವಿ-ಪಾಪ ಬಿಸಿಲಿಗೆ ಬೆಂದು, ಮಳೇಲಿ ನೆಂದು ಸೊರಗ್ತಾ ಇತ್ತು. ಅದಕ್ಕೆ ಒಳಗೆ ತಂದು - ಈ ಮಹಡಿ ಪ್ಯಾಸೇಜಲ್ಲಿಟ್ಟು - ಧೂಳು ಮೇಲೆ ಬೀಳ್‍ಬಾರದೂಂತ, ಒಂದು ಬೆಡ್‍ಷೀಟನ್ನು ಬೆಚ್ಚಗೆ ಹೊದ್ದಿಸಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿದ್ದೀವಿ.

ಸುಮ್ನೆ ನಿಲ್ಲಿಸಿಬಿಟ್ಟಿದ್ದೀರಿ ಅಂತ ಕೇಳ್ತಿದ್ದೀರಿ - ಮತ್ತೇನು ಮಾಡುವುದು. ಇದರ ಮಾಲೀಕ- ಅರ್ಥಾತ್ ನಮ್ಮ ಹಿರಿಯ ಸುಪುತ್ರ ಅಮೆರಿಕಾದಲ್ಲಿದ್ದಾನೆ. ಮಾಲೀಕನ ಆಗಮನಕ್ಕೆ ಕಾತರದಿಂದ ಕಾಯುತ್ತಿದೆ ಈ ಬಡಪಾಯಿ ಸೈಕಲ್ಲು.

ಅಲ್ರೀ - ಅಮೆರಿಕಾದಲ್ಲಿರೋ ನಿಮ್ಮ ಮಗ ಇದರ ಮಾಲೀಕ ಅಂದ್ರೆ ನಂಬೋಕ್ಕಾಗೋದಿಲ್ಲ ಬಿಡಿ - ಅಂತನ್ನಬೇಡಿ. ನಮ್ಮ ಸುಪುತ್ರ ತನ್ನ ಸ್ವಂತ ದುಡಿಮೆಯಿಂದ ಕೊಂಡು ತಂದ ಸೈಕಲ್ಲು ಇದು.

ಈಗಿನ ಕಾಲದ ಹುಡುಗರು - ಅದರಲ್ಲೂ software engineersಉ ಸೈಕಲ್ ಕೊಂಡುಕೊಳ್ಳೋದು ಆಶ್ಚರ್ಯದ ಸಂಗತಿ - ಅಂತ ನಿಮಗನ್ನಿಸಿರಬಹುದು. ಆದರೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ ಪಡಬೇಕಾಗಿಲ್ಲ.

ನಮ್ಮ ಮಗ ಕಾರ್ಯನಿಮಿತ್ತ ಮೂರನೆ ಸಲ ಅಮೆರಿಕಾಗೆ ತೆರಳಿ ಮೂರು ತಿಂಗಳು ಇದ್ದು ನಮ್ಮ ದೇಶಕ್ಕೆ ಹಿಂತಿರುಗಿದಾಗ - ಅವನು ಅಲ್ಲಿಯ ಕೆಲವು ಜೀವನ ಕ್ರಮಗಳನ್ನು ಅನುಸರಿಸಲು ಯೋಚಿಸಿದ. ಅದರಲ್ಲಿ ಮೊದಲ ಜೀವನಕ್ರಮ - ಅಂದರೆ ಸೈಕಲ್ ಸವಾರಿ.

"ಅಮ್ಮ ನಾನು ಇನ್ಮೇಲೆ ಸೈಕಲ್‍ನಲ್ಲಿ ಆಫೀಸ್ಗೆ ಹೋಗ್ತೀನಿ" ಅಂತ ಹೇಳಿದಾಗ - ನಾನು ಅವಕ್ಕಾಗಿ ಅವನನ್ನೇ ನೋಡಿದೆ.

"ಹೂಂನಮ್ಮ, ನಮ್ಮ ಆಫೀಸ್ ದೂರವಿಲ್ಲ, ಮೂರುಕಿಲೋಮೀಟರ್ ಅಷ್ತೇ. ಅಮೇರಿಕಾದಲ್ಲಿ ಹತ್ತಿರ ಇರೋ ಆಫೀಸ್ಗೆ, ಬೇರೇ ಕೆಲಸಗಳಿಗೆ ಸೈಕಲ್‍ನಲ್ಲೇ ಹೋಗ್ತಾರೆ. ಒಂದುರೀತಿ ಎಕ್ಸರ್ಸೈಜ್ ಆದಂಗೂ ಆಗುತ್ತೆ." ತನ್ನ ತತ್ವವನ್ನು ಪ್ರತಿಪಾದಿಸಿದ.

"ಇದು ಅಮೇರಿಕಾ ಅಲ್ಲ. ಅಲ್ಲಿ ರಸ್ತೆಗಳು ವಿಶಾಲವಾಗಿರುತ್ತವೆ - ಹಳ್ಳ ಕೊಳ್ಳಗಳಿಲ್ಲದೆ ಸಮನಾಗಿರುತ್ತೆ. ಸಂಚಾರನಿಯಮಗಳನ್ನು ಸರಿಯಾಗಿ ಪಾಲಿಸುತ್ತಾರೆ. ಸೈಕಲ್ ಸವಾರಿ ಮಾಡುತ್ತೇನೆ ಅನ್ನೋದನ್ನ ದೂರ ಮಾಡು" ಎಂದು ಗಿಣೀಗೆ ಹೇಳಿದಹಾಗೆ ಹೇಳಿದೆ.

"ಹಾಗೆಲ್ಲ ಹೆದರ್ಕೊಂಡು ಹಿಂದೇ ಮುಂದೇ ಮಾಡಿದರೆ ಹೇಗಮ್ಮಾ. ಹತ್ತಿರವಿರುವ ಜಾಗಗಳಿಗೆ ಸೈಕಲ್‍ನಲ್ಲಿ ಹೋಗೋದನ್ನು ನಮ್ಮ ಜನ ರೂಢಿಸಿಕೊಳ್ಳಬೇಕು. ಪೆಟ್ರೋಲ್ ಉಳಿಯುತ್ತೆ, ಪಲ್ಯೂಷನ್ ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತೆ. ಒಬ್ರು ಧೈರ್ಯವಾಗಿ ಶುರುಮಾಡಿದ್ರೆ ಮತ್ತೊಬ್ಬರು ಪಾಲಿಸ್ತರೆ" ಅಂತ ನನಗೇ ವೇದಾಂತ ಹೇಳಿದ.

ನನಗೆ ಅವನ ವೇದಾಂತವನ್ನು ಕೇಳಿ ಧೈರ್ಯವಂತೂ ಉದ್ಭವಿಸಲಿಲ್ಲ.
"ಏನಂತೇ" ಎಂದು ನನ್ನವರು ಕೇಳಿದರು.
"ನಿಮ್ಮ ಸುಪುತ್ರ ಸೈಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಆಫೀಸ್ಗೆ ಹೋಗ್ತಾನಂತೆ" ಅಂತಂದೆ.
"ಇದ್ದ ಎರಡು ಸೈಕಲ್ಲು ದಾನಮಾಡಿದ್ದಾಗಿದೆ. ಬೇರೇಸೈಕಲ್ ಎಲ್ಲಿದೆ?"ಎಂದು ನನ್ನನ್ನೇ ಪ್ರಶ್ನಿಸಿದರು.
"ಕೊಂಡ್ಕೊಳ್ತಾನಂತೆ"ಎಂದು ಮೆಲ್ಲನೆ ನುಡಿದೆ.
"ಅದೊಂದ್ ಬೇರೇ ನಮ್ಮ ಮನೇಗೆ ಬೇಕಿತ್ತೆ?" ಬೇಡಾ ಅನ್ನು. ಇರೋ ವೆಹಿಕಲ್ಸ್‍ಗೇ ಗರಾಜ್ ಸಕಾಗ್ತಿಲ್ಲ." ಅಂತ ಸ್ವಲ್ಪ ದನಿ ಎತ್ತರಿಸಿ ಹೇಳಿದರು.

ನನ್ನ ಉಪದೇಶ, ಹಾಗೂ ನನ್ನವರು ದನಿ ಎತ್ತರಿಸಿ ಹೇಳಿದ ಮಾತಿನಿಂದ ನನ್ನ ಮಗ ಸೈಕಲ್ ಸಂಗತಿಯನ್ನು ಮರೆಯುತ್ತಾನೆಂದು ಭಾವಿಸಿದೆ.

ತಪ್ಪು - , ನನ್ನ ಭಾವನೆ ಸುಳ್ಳಾಯಿತು.

ಮಾರನೆಯ ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಶನಿವಾರ, ಮಗನಿಗೆ ರಜಾದಿನ - ನಾನು ಗಿಡಗಳಿಗೆ ನೀರುಣಿಸುತ್ತಿದ್ದೆ. ಗೇಟಿನ ಬಳಿ ಆಟೋ "ಗಕ್" ಎಂದು ನಿಂತಿತು. ಆಟೋದ ಹಿಂದಿನ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ - ನನ್ನ ಮಗನ ಆಪ್ತಮಿತ್ರ "ಏನೋಮ್ಮಾ"! ಬಾಯಿ ತೆಗೆದರೆ ನಾಲ್ಕು ಗಾವುದಕ್ಕೆ ಕೇಳುವಂತಹ ಧ್ವನಿಉಳ್ಳ ಅವನು "ರೋಶನ್ - ಇಳಿಸ್ತೀಯೇನೋಮ್ಮ?" ಎಂದು ಹಿಂದಿನ ಸೀಟಿನಲ್ಲಿ ಅಡ್ಡಲಾಗಿ ಮಲಗಿಸಿದ್ದ ಸೈಕಲ್ ಹಿಂದಿನಿಂದ ಕರೆದಾಗ-, ನನ್ನ ಎದೆಯ ಬಡಿತ ದ್ವಿಗುಣಗೊಂಡಿತು. ಆಟೋವನ್ನು ಬೈಕಿನಲ್ಲಿ ಹಿಂಬಾಲಿಸಿದ್ದ ನನ್ನ ಮಗ ಆ ಸೈಕಲ್ಲನ್ನು ಬಲು ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಜೋಪಾನವಾಗಿ ಮಗುವನ್ನು ಎತ್ತಿಕೊಳ್ಳುವಂತೆ ಎತ್ತಿಕೊಂಡು ಮೆಲ್ಲನೆ ಇಳಿಸಿ ಗೇಟಿನೊಳಗೆ ತಂದ. ನಾನು ಕಕ್ಕಾ-ಬಿಕ್ಕಿಯಾಗಿ ನೋಡುತ್ತಾ ನಿಂತಿದ್ದೆ.

"ಸೈಕಲ್ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ ಅಲ್ವೇನಮ್ಮಾ" ದೊಡ್ಡಚಕ್ರಗಳ, ಕೆಂಪುಬಣ್ಣದ, ಎತ್ತರದ ಸೈಕಲನ್ನು ಮೆಲ್ಲನೆ ಸವರುತ್ತಾ ಕೇಳಿದ.

"ಸೈಕಲ್ಲೇನೋ ಚೆನ್ನಾಗಿದೆ, ಆದರೆ ಈ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಸೈಕಲ್ ಸವಾರಿ ಇವನಿಗೆ ಸಾಧ್ಯವೇ" ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ನನ್ನಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿ ಮೂಡಿತು.

"ನಾನೂ ಒಂದು ಪರ್ಚೇಸ್ ಮಾಡ್ತೀನಿ" ಅಂತಂದ 'ಯೇನೋಮ್ಮಾ'

ಯಾಕೋ ಪ್ರಪಂಚ ಬದಲಾಗ್ತಿದೆ ಅಂತನ್ನಿಸಿತು.

"ಮೂರೂವರೆ ಸಾವಿರ ಆಯ್ತು ಅಣ್ಣಾ ಅಷ್ಟೆ. ಆಟೋದವನು ಡಬ್ಬಲ್ ಕೇಳೀದ - ಕೊಟ್ಟೆ" ಎಂದು ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಂಡ.

"ಎಷ್ಟುದಿನ ಉಪಯೋಗಿಸುತ್ತೀಯೋ ನಾನೂ ನೋಡ್ತೀನಿ" ಎಂದು ಹೇಳಿ ಮುಂದೆ ಮಾತನಾಡದೆ ಸುಮ್ಮನಾದರು ನನ್ನವರು.

ಸಂಜೆ ಸೈಕಲ್ ಸವಾರಿಯ ಪ್ರಾರಂಭೋತ್ಸವ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಕ್ಕೆ ಸಿದ್ಧತೆಗಳು ನಡೆದವು. ನಮ್ಮ ಮಗ ಅವನ ಪ್ರೀತಿಯ ಸೈಕಲ್ಲಿಗೆ ಮಲ್ಲಿಗೆ ಹಾರಹಾಕಿ ಅತಿಶ್ರದ್ಧೆಯಿಂದ ಪೂಜಾವಿಧಿಗಳನ್ನು ಮುಗಿಸಿ ಸಿಹಿ ಹಂಚಿದ.

ಮೊದಲಿಗೆ ನಮ್ಮಮನೆ ಇರುವ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಒಂದುಸುತ್ತು ಹಾಕಿ ಬರುತ್ತೇನೆಂದು ಸೈಕಲ್ ಏರಿದ. ಸವಾರಿ ಹೊರಟಿತು. ನಾನೂ, ನನ್ನವರು ಮೂಕ ಪ್ರೇಕ್ಷಕರಾಗಿದ್ದೆವು. ಅರ್ಧ ಸುತ್ತಿ ಬೇಗನೆವಾಪಸ್ ಆದ ಮಗನನ್ನು ನೋಡಿ "ಯಾಕೆ ರಾಜ್ ಇಷ್ಟು ಬೇಗ ಬಂದ್ಬಿಟ್ಟೆ?" ಎಂದು ನನ್ನವರು ಕೇಳಿದಾಗ " ಏನಣ್ಣಾ ಟು ವೀಲರ್ಸ್ ನವರು ಮೈಮೇಲೇ ಬರ್ತಾರೆ, ಆಟೋದವರು ಅಡ್ಡಡ್ಡ ಬರ್ತಾರೆ, ಫುಟ್ಪಾತ್ನಲ್ಲಿ ಜನ ಓಡಾಡೋದೇಇಲ್ಲ, ಸಡನ್ನಾಗಿ ಕ್ರಾಸ್ ಮಡ್ತಾರೆ ಅದಕ್ಕೆ ಬಂದ್ಬಿಟ್ಟೆ" ಎಂದು ಸೈಕಲ್ಲನ್ನು ನಿಲ್ಲಿಸಿದ.

"ಸ್ವಲ್ಪ ಕಡಿಮೆ ಎತ್ತರ ಇದ್ದಿದ್ರೇ ನಾನೂ ರೈಡ್ ಮಾಡ್ತಿದ್ದೆ. ನನಗೆ ಇದು ತುಂಬಾ ಹೈಟ್ ಆಯ್ತು, ಅದಲ್ದೆ ಟೈರು ತುಂಬಾ ಸಣ್ಣಕ್ಕಿದೆ, ದಪ್ಪಕ್ಕಿರಬೇಕಿತ್ತು" ಎಂದು ತಮ್ಮ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ನನ್ನವರು ಹೇಳಿದರು.

"ಇಲ್ಲಾ ಅಣ್ಣಾ ಇಂತಹ ಸೈಕಲ್ಲನ್ನೇ ಅಲ್ಲಿ ಉಪಯೋಗಿಸುವುದು. ಅಲ್ಲಿ ನಾನೂ ಇಂತಹ ಸೈಕಲ್ಲನ್ನೇ ಯೂಸ್ ಮಡ್ತಾ ಇದ್ದಿದ್ದು. ನೀನೊಂದ್ಸಲ ನೋಡು" ಎಂದು ನನ್ನವರನ್ನು ಒತ್ತಾಯಿಸಿದ. ನನ್ನವರಲ್ಲೂ ಹುಮ್ಮಸ್ಸು ಉಕ್ಕಿತು. ಅದೆಷ್ಟೋ ವರ್ಷಗಳನಂತರ ಸೈಕಲ್ ಹ್ಯಾಂಡಲ್ ಅನ್ನು ಹಿಡಿದರು.

"ರೂಢಿ ತಪ್ಪಿದೆ, ಯಾಕ್ರೀ ರಿಸ್ಕ್ ತೆಗೆದ್ಕೊಳ್ತೀರಿ" ಅಂತ ಹಿಂಜೆರಿಯುತ್ತಾ ಹೇಳಿದೆ.

"ಯಾಕಮ್ಮ ಹಾಗಂತೀಯ; ನನ್ಕೈಲಿ ಆಗೋದಿಲ್ಲಾಂತ ತಿಳ್ಕೊಂಡಿದ್ದೀಯಾ - ನೋಡ್ತಿರು ಹೇಗೆ ಹೋಗ್ಬರ್ತೀನಿ" ಎಂದು ಸ್ಪರ್ಧೆಗೆ ಸಿದ್ಧರಾದವರಂತೆ ಉತ್ಸಾಹದಿಂದ ಸೈಕಲ್ಲೇರಿ "ಸರ್ರಂತ" ಹೊರಟೇಬಿಟ್ಟರು. ಹಿಂದಿನ ಬೀದಿ ಬಳಸಿ ಬಂದ ಅವರು " ಇದು ನನಗೆ ಸರಿ ಹೋಗೋಲ್ಲ. ಸರಿ ಇದ್ದಿದ್ದರೆ ಪ್ರತಿದಿನ ಒಂದು ಸುತ್ತು ಹಾಕ್ತಿದ್ದೆ." ಎಂದು ಸೈಕಲ್ಲನ್ನು ಮಗನಿಗೊಪ್ಪಿಸಿ ಕೈ ಮುಗಿದರು.

ಎಲ್ಲಿಂದಲೋ ಹಾರಿಬಂದ ನಮ್ಮ ಚಿಕ್ಕ ಮಗ - ಪಕ್ಕವಾದ್ಯ - "ನಾನೊಂದ್ಸಲ ನೋಡ್ತೀನಿ" ಎಂದು ಅತ್ಯಂತ ಉತ್ಸುಕತೆಯಿಂದ ಹಾರಿ ಕುಳಿತು ಜಿಂಕೆಯಂತೆ ಹೊರಟೇಬಿಟ್ಟ. ನಮ್ಮ ಮನೆ ಪ್ರದೇಶವನ್ನು ಪ್ರದಕ್ಷಿಣೆ ಮಾಡಿ ಬಂದಿಳಿದು ಅವನ ಅಣ್ಣನ ಬೆನ್ನು ತಟ್ಟಿ
"ಸಕತ್ತಾಗಿದೆ" ಎಂದು ಶಹಬಾಸ್‍ಗಿರಿಇತ್ತ. ಅವನ ಪ್ರೋತ್ಸಾಹದಿಂದ ನಮ್ಮ ಹಿರಿ ಮಗ ಹಿಗ್ಗಿದ.

ಇದು ಪ್ರಥಮದಿನದ ಸೈಕಲ್ ಸವಾರಿಯ ಪರಿಚಯ.

ಅಂದು ಸೋಮವಾರ - "ಅಮ್ಮಾ ಕಾಫೀ ಕೊಡ್ತೀಯಾ" ಎಂದು ಆರು ಗಂಟೆಗೇ ಎದ್ದು ಬಂದ ಮಗ ಕೇಳಿದಾಗ ಅಚ್ಚರಿಯಾಯಿತು. ಪ್ರತಿದಿನ ಏಳು ಗಂಟೆಯಾದರೂ ಏಳದೇ ಇದ್ದ ನಮ್ಮ ಸುಪುತ್ರ ನನ್ನ ಮುಂದೆ ನಿಂತಾಗ ಇದೇನು ಕನಸೋ ಎಂದೆನಿಸಿತು.

"ಎಂಟು ಗಂಟೆಗೇ ಹೊರಡುತ್ತೀನಮ್ಮಾ. ಯಾಕೇಂದ್ರೆ ಆಮೇಲೆ ಪೀಕ್ ಅವರ್ಸ್‍ನಲ್ಲಿ ಸೈಕಲ್ಲಿನಲ್ಲಿ ಹೋಗೋದು ಕಷ್ಟ" ಅಂತ ವಿವರಣೆ ನೀಡಿದ.

ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಹೊರಟ ವೀರನಂತೆ ಎಂಟು ಗಂಟೆಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಸೈಕಲ್ ಏರಿ ಹೊರಟ.

ಪ್ರಯಾಸದಿಂದ ತುಳಿಯುತ್ತಾ ನಮ್ಮ ಮನೆಯಿಂದ ಸ್ವಲ್ಪ ದೂರವಿರುವ ದಿಬ್ಬದರಸ್ತೆಯನ್ನು ಮಗ ದಾಟುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಗೇಟಿನಬಳಿ ನಿಂತು ರೆಪ್ಪೆಮಿಟುಕಿಸದೆ ನೋದುತ್ತಾ ನಿಂತೆ.

ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಊಟಕ್ಕೆ ಬಂದಾಗ ಅಂದಿನ ಅನುಭವಗಳನ್ನು ಸವಿಸ್ತಾರವಾಗಿ ವಿವರಿಸಿದ. ಬೆಂಗಳೂರು ಬಸ್ಸಿನ ಚಾಲಕರ ಗುರಿ - ಒಂದೇ - ಎಲ್ಲಾ ವಾಹನಗಳನ್ನೂ ಹಿಂದೂದಿ ಮುಂದೆ ಹೋಗುವುದು. ಹಾಗಾಗಿ ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಯಾವುದೇವಾಹನವಿದ್ದರೂ ಅದಕ್ಕೆ ಯಾವಾಗ ಬೇಕಾದರೂ ಡಿಕ್ಕಿಹೊಡೆಯುವ ಸಂಭವ ಹೆಚ್ಚು. ಆಟೋದವರ ಗುಣವೇ ಬೇರೆ. ಆಟೋದ ಮುಂದಿನ ಚಕ್ರ ತೂರಿದರೆ ಸಾಕು ಹೇಗೋ ನುಗ್ಗುತ್ತಾರೆ. ಇನ್ನು ಟೂ ವೀಲರ್ಸ್ ಕಥೆ - ಬೇಡ - ಹಾವಿನಂತೆ ಎಡ್ಡಾ ದಿಡ್ಡಿಯಾಗಿ ಹರಿದಾಡುತ್ತಾರೆ. ಇವುಗಳ ಮಧ್ಯೆ ಸೈಕಲ್ ಸವಾರಿ ಎಂದರೆ- ಅದೊಂದು ದಿಗ್ವಿಜಯದ ಸಂಗತಿಯೇ

ಊಟದನಂತರ ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ ಮತ್ತೆ ಎಲ್ಲಿ ಸೈಕಲ್ಲೇರುತ್ತಾನೋ ಎಂದು ಚಿಂತಿಸುತ್ತಿರುವಾಗ "ಶ್ಯಾಮ್ ಬೈಕ್‍ನಲ್ಲಿ ಬಿಡ್ತೀಯಾ? ತುಂಬಾ ಬಿಸಿಲು" ಎಂದು ತಮ್ಮನನ್ನು ಕೇಳಿದ. ಅದನ್ನು ಕೇಳಿ ನನ್ನ ಮನಸ್ಸು ಹಗುರವಾಯಿತು.

ಆದಿನ ರಾತ್ರಿ ಕಾಲು ನೋವೆಂದು ಕಾಲುಗಳನ್ನು ನೀವಿಕೊಂಡು ನಮ್ಮ ಮಗ " ಇವತ್ತೇ first day ನೋಡು ಅದಕ್ಕೆ ಕಾಲು ನೋವು. ಸ್ವಲ್ಪ ರೂಢಿ ಆದ್ಮೇಲೆ ಸರಿಹೋಗುತ್ತೆ" ಎಂದು ಸಮರ್ಥಿಸಿಕೊಂಡ.

ದ್ವಿತೀಯ ವಿಘ್ನವಾಗಬಾರದೆಂದು ಮಾರನೆಯದಿನ ಎಂಟುಗಂಟೆಗೆ ಸರಿಯಾಗಿ ಸೈಕಲ್ಲೇರಿ ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೊರಟ. ಮಧ್ಯಾಹ್ನ ಊಟಕ್ಕೆ ಮನೆಗೆ ಬಂದಾಗ "ಇವತ್ತು ಏನಾಯ್ತು ಗೊತ್ತಾಮ್ಮಾ" ಅಂತಂದ.

"ಏನಾಯ್ತು?" ಎಂದು ಕೇಳಿದೆ

ದ್ವಿತೀಯ ವಿಘ್ನ ಸೈಕಲ್ಲಿಗಾಗಿತ್ತು. ದಿಬ್ಬವೇರಿ ಇಳಿದು ನೋಡಿದಾಗ ಸೈಕಲ್ಲಿನ ಹಿಂದಿನ ಚಕ್ರದ ಟೈರು ಪಂಕ್ಚರ್ ಆಗಿತ್ತು. ಅಲ್ಲೇ ಇದ್ದ ಸೈಕಲ್ ಶಾಪಿನಲ್ಲಿ ಸರಿಪಡಿಸಿಕೊಂಡು ಮುಂದೆ ಹೋಗೋಣ ಎಂದು ಹೋದೆ. ಅದೇತಾನೆ ಬಾಗಿಲು ತೆಗೆಯುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಶಾಪ್‍ನವನು "ಹೋಗಿ ಸಾರ್- ಬೆಳ್ಳಂಬೆಳಗ್ಗೆ ಟೈರ್ ಪಂಕ್ಚರ್ ಹಾಕೋದಿಲ್ಲ. ಬೋಣಿ ಸರಿಯಾಗಿರ್ಬೇಕು" ಅಂತಂದ.

"ಬೋಣಿ ಎರಡು ರೂಪಯಿಯಾದ್ರೇನೀಗ? ಇಡೀ ದಿನ ವ್ಯಾಪರನೇ ಆಗ್ದೇ ಹೋದ್ರೆ ಏನ್ಮಾಡ್ತೀರಿ? ನೀವು ಮಾಡ್ದೇ ಹೋದ್ರೇ ಈ ಎರಡುರುಪಾಯನ್ನೂ ಕಳ್ಕೊಳ್ತೀರಿ" ಎಂದು ಸವಾಲು ಹಾಕಿದನಂತೆ ನಮ್ಮ ಮಗ. ಈ ಮಾತು ಎಲ್ಲಿ ಶಾಪವಾಗಿ ಪರಿಣಮಿಸಿ ವ್ಯಾಪಾರವಾಗುವುದಿಲ್ಲವೊ ಎಂದು, ಗೊಣಗುಟ್ಟುತ್ತಾ ಪಂಕ್ಚರ್ ಹಾಕಿಕೊಟ್ಟನಂತೆ.

"ಇದೆಲ್ಲ ಯಾಕ್ಬೇಕು, ಬಕ್ನಲ್ಲಿ ಹೋಗ್ಬಾರ್ದೇ" ಅಂತಂದೆ.

"ಇಷ್ತಕೆಲ್ಲಾ ಬೇಜಾರು ಮಾದ್ಕೊಂಡ್ರೆ ಹೇಗಮ್ಮಾ" ಎಂದು ನನಗೆ ಸಮಾಧಾನ ಹೇಳಿದ.

"ನಿಮ್ಮ ಮಗನ ಸಾಧನೆ ಮೆಚ್ಚ ಬೇಕು ಅಂತ ಹೇಳ್ತಾಇದ್ದೀರಾ. ಸಾಧನೆ ಒಂದೇ ಅಲ್ಲ ಅವನು ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿಯೂ ಆದ".

"ಹೇಗೇ ಅಂತ ಕೇಳ್ತೀರಾ - ಅಮ್ಮಾ ನಿಶಾಂತ್ ಕೂಡ ನಂತರಹದ್ದೇ ಸೈಕಲ್ ಕೊಂಡಿದ್ದಾನೆ. ಇವತ್ತು ಅವನೂ ಸೈಕನಲ್ಲಿ ಆಫೀಸಿಗೆ ಬಂದಿದ್ದ. ಹೀಗೆ ತನಗೊಬ್ಬ ಜೊತೆಗಾರನಿದ್ದಾನೆಂದು, ಅವನ ಮಾರ್ಗದರ್ಶಿತಾನೂ ಎಂದು ನನ್ನ ಮಗ ಹೇಳಿದ"
ಎರಡು ಸೈಕಲ್ಲುಗಳೂ ಎರಡು ದಿನಗಳು ಆಫೀಸಿನ ಆವರಣದಲ್ಲಿ ರಾರಾಜಿಸಿದವು.

ನಾಲ್ಕನೆಯದಿನ ಬೆಳಗ್ಗೆ ಏಳು ಗಂಟೆಯಾದರೂ ಏಳದ ಮಗನನ್ನು ಎಬ್ಬಿಸಲೆತ್ನಿಸಿದೆ.

"ಶ್ಯಾಮ್ ಏಳ್ತೀಯಾ, ಬೈಕಲ್ಲಿ ಬಿಡ್ತೀಯಾ" ಎಂದು ನಿದ್ದೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ತಮ್ಮನ ಹೊದಿಕೆಯನ್ನು ಪಕ್ಕಕ್ಕೆ ಸರಿಸಿ ಕೇಳಿದ. ತಮ್ಮನ ಹಿಂದೆ ಬೈಕಿನಲ್ಲಿ ಹಿಂದಿನದಿನಗಳಂತೆ ಹೊರಟ ನಮ್ಮ ಮಗ. ಸೈಕಲ್ ಶಾಂತವಾಗಿ ನಿಂತಿತ್ತು.

ಮರುದಿನ ಎಂಟುಗಂಟೆಯಾದರೂ ವೃತ್ತ ಪತ್ರಿಕೆಯನ್ನು ಓದುತ್ತಿದ್ದ ಮಗನನ್ನು " ಇವತ್ತು ಆಫೀಸಿಗೆ ಹೋಗೋದಿಲ್ವೇ?" ಎಂದು ಕೇಳಿದೆ

"ಲೇಟಾಗಿಬಿಡ್ತಮ್ಮಾ. ಅಣ್ಣಾ ಸ್ವಲ್ಪ ಬೇಗ ರೆಡಿಯಾಗ್ತೀಯಾ. ನನ್ನ ಆಫೀಸ್ ಹತ್ತಿರ ಡ್ರಾಪ್ ಮಾಡ್ತೀಯಾ?" ಎಂದು ನನ್ನವರನ್ನು ಕೋರಿದ.

ಪ್ರೀತಿಯ ಮಗ. ಅವನ ಕೋರಿಕೆಗೆ ಇಲ್ಲವೆನ್ನಲಾದೀತೇ? ಗಡಿಬಿಡಿಯಿಂದ ಸಿದ್ಧರಾಗಿ ಮಗನನ್ನು ಪಕ್ಕದಲ್ಲಿ ಕುಳ್ಳಿರಿಸಿಕೊಂಡು ಕಾರಿನಲ್ಲಿ ಹೊರಟರು.

ಆನಂತರ ಎರಡು ದಿನಗಳು ರಜ. ಯಾಕೋ ಸೈಕಲ್ಲು ಶಾಂತವಾಗಿ ನಿಂತೇಬಿಟ್ಟಿತು.

ಸೈಕಲ್‍ಬಂದ ಒಂದು ತಿಂಗಳಲ್ಲೇ ಅವನು ಅಮೇರಿಕಾಗೆ ಹೋಗಬೇಕಾಯಿತು. ಸೈಕಲ್ಲನ್ನು ತಮ್ಮನಿಗೊಪ್ಪಿಸಿ "ಚೆನ್ನಾಗಿ ನೋಡಿಕೋ" ಎಂದು ಹೇಳಿದ.

"ನೀನೇನು ಯೋಚನೆ ಮಾಡ್ಬೇಡ" ಎಂದು ನಮ್ಮ ಕಿರಿಯಮಗ ರಾಜಕಾರಣಿಯಂತೆ ಆಶ್ವಾಸನೆಯಿತ್ತ.

ಎರಡು ತಿಂಗಳಲ್ಲೇ ಕೆಲಸದ ನಿಮಿತ್ತ ನಮ್ಮ ಕಿರಿಯಮಗ ದುಬೈಗೆ ವಿಮಾನ ಹತ್ತಿದ.

"ಉಪಯೋಗಿಸದೆ ಹೀಗೆ ಇಟ್ರೆ ಇದು ಕೆಡುತ್ತೆ. ಆದ್ರಿಂದ ಈಗ್ಲೇ ಯಾರಿಗಾದರೂ ಮಾರಿದರೆ ಒಳ್ಳೆಯದಲ್ಲವೆ? ನೆಟ್ಟಗೆ ಒಂದುವಾರಾನೂ ಉಪಯೋಗಿಸಿಲ್ಲ" ಅಂತ ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ನನ್ನವರ ಮುಂದಿಟ್ಟೆ.

"ಅಯ್ಯೋ ಯಾರ್ ತೆಗೆದ್ಕೊಳ್‍ತಾರೆ" ಎಂದು ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯವನ್ನು ತಳ್ಳಿದರು.

ಆಯುಧ ಪೂಜೆ ದಿನ ಸೈಕಲ್ಲಿನ ಹೊದಿಕೆ ತೆಗೆದು, ಧೂಳು ಒರೆಸಿ, ಶುದ್ಧಗೊಳಿಸಿ ಬೇರೇ ವಾಹನಗಳಸಾಲಿನಲ್ಲಿ ನಿಲ್ಲಿಸಿ ಅರಿಶಿನ - ಕುಂಕುಮ - ಹೂವನ್ನಿಟ್ಟು, ಮಂಗಳಾರತಿ ಮಾಡಿ ಅದನ್ನು ಸನ್ಮಾನಿಸಿ ನಂತರ ಅದರ ಸ್ವಸ್ಥಾನದಲ್ಲಿ ಇಟ್ಟು ಅದರಮೇಲೆ ಹೊದಿಕೆ ಹೊದಿಸುತ್ತೇವೆ.

ಕೆಲವು ದಿನಗಳ ಹಿಂದೆ ನಮ್ಮ ಕೆಲಸದಾಕೆ ಬಲು ಮುತುವರ್ಜಿಯಿಂದ ಸೈಕಲ್ಲಿನ ಹೊದಿಕೆ ತೆಗೆದು-ಧೂಳು ಒರೆಸಿ- ಶುಭ್ರವಾದ ಬೇರೇ ಹೊದಿಕೆಯನ್ನು ಹೊದಿಸಿದಳು. ಎಂದೂ ಇಲ್ಲದ ಅವಳ ಈ ಉಪಚಾರವನ್ನು ವೀಕ್ಷಿಸಿ ಚಕಿತಳಾದೆ. ಮರುದಿನ ಮೆಲ್ಲನೆ ಕೇಳಿದಳು " ಅಮ್ಮಾ ಈ ಸೈಕಲ್ಲು ಅಂಗೇ ನಿಂತದೆ. ನನ್ಮಗ ಸೈಕಲ್‍ತೆಕ್ಕೊಡು ಅಂತ ಕೇಳ್ತಾವ್ನೆ. ಈ ಸೈಕಲ್ ನಂಕೊಟ್ಟು ದುಡ್ನ ತಿಂಗಳ್ಸಂಬ್ಳದಲ್ಲಿ ಇಡ್‍ಕೊಳ್ರಿ"ಎಂದು.

ಇದರಿಂದ ಇಬ್ಬರಿಗೂ ಲಾಭ ಎಂದು ಭಾವಿಸಿ ಅವಳ ವಿನಂತಿಯನ್ನು ನನ್ನವರಿಗೆ ಅರುಹಿದೆ.

ಅವರು ಮಗನಿಗೆ ಫೋನಾಯಿಸಿ ಕೇಳಿದರು.

"ಬೇಡಾ ಅಣ್ಣಾ, ನಾನು ಇಂಡಿಯಾಕ್ಕೆ ಬಂದಮೇಲೆ ಉಪಯೋಗಿಸ್ತೀನಿ" ಎಂದು ಆ ಸೈಕಲ್ಲಿನಮೇಲಿದ್ದ ಪ್ರೀತಿಯನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಿದ್ದಾನೆ. ಅವನ ಆಸೆಗೆ ಅಡ್ಡಿ ಏಕೆ ಅಂತ ನಾವೂ ಆಗಾಗ್ಗೆ ಸೈಕಲ್ಮೇಲಿನ ಧೂಳು ಒರಸ್ತಾ ಇರ್ತೀವಿ.

"ಅದೂ ಸರೀ ಅನ್ನಿ, ನಿಮ್ಮ ಮಗ ಸೊಸೆ ಬಂದ್ಮೇಲೆ ಇಬ್ರೂ ಸೈಕಲ್ ಡಬ್ಬಲ್‍ರೈಡ್ ಅನುಭವ ಪಡೀಬಹುದೂ ಅಂತ ಇದ್ದೀರಾ? ಹಗೂ ಆಗಬಹುದು".

ಒಬ್ರ ತೂಕಾನೇ ತಡಿಯೋಕ್ಕಾಗೋಲ್ಲ ಈ ಟೈರ್ ಗೆ, ಇನ್ನು ಡಬ್ಬಲ್‍ರೈಡ್ ಆಗುತ್ತಾ ಅಂತ ಥಟ್‍ಅಂತ ನನ್ನವರು ಹೇಳ್ತಾಇದ್ದಾರೆ. ದೂರ ದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ಪ್ರಸಾರವಗೋ "ಥಟ್ ಅಂತ ಹೇಳಿ" ಅನ್ನೋ ಕಾರ್ಯಕ್ರಮಾನ ತಪ್ಪದೇ ನೋಡಿ ಈಗ ನನ್ನವರು ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಥಟ್ ಅಂತ ಹೇಳೋ ಅಭ್ಯಾಸ ಮಾಡ್ಕೊಂಡ್ಬಿಟ್ಟಿದ್ದಾರೆ.

"ದಬ್ಬಲ್ ರೈಡ್ ಅನ್ನತ್ಲೂ ನೆನಪಿಗೆ ಬರೋದು, ಸುಮಾರು ೩೪ ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ದೇವಾನಂದ್- ಮಮ್ತಾಜ್ "ತೇರೇ ಮೇರೇ ಸಪ್ನೇನಲ್ಲಿ" - "ಹಮ್ ತುಮ್" ಎಂದು ಹಾಡುತ್ತಾ ದಬ್ಬಲ್ ರೈಡ್ ಮಾಡೋ ದೃಶ್ಯ.

ನಮ್ಮ ಮಗ ಸೊಸೆ ಆರೀತಿ ಹಾಡ್ತಾ ಈ ಸೈಕಲ್ಮೇಲೆ ಡಬ್ಬಲ್ ರೈಡ್ ಮಾಡಿದ್ರೆ ಎಷ್ಟು ಅದ್ಭುತವಾಗಿರುತ್ತೆ.

"ಹಂ ಭೀ ಹೋ- ತುಂ ಭೀ ಹೋ- ದೋನೋ ಭೀ" ಎಂದು ಅವರಿಬ್ಬರೂ ಮಧುರವಾಗಿ ಹಾಡುತ್ತಾ ಈ ಸೈಕಲಿನ್ನಲಿ ಡಬ್ಬಲ್ ರೈಡ್ ಹೊರಟರೆ- ಓ ಆ ಮನೋಹರ ಕಲ್ಪನಾ ದೃಶ್ಯ ಎಷ್ಟು ಚೆನ್ನ!